O πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Τζακ Στρο στο άρθρο του με τίτλο «Δεν έπρεπε ποτέ να αφήσουμε την Νότια Κύπρο να ενταχθεί στην ΕΕ», είπε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, ως εγγυήτρια δύναμη της ούτω-καλούμενης Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960, πρέπει να «σπάσει το ξόρκι της Κύπρου, να βάλει τη λύση των δύο κρατών στο τραπέζι και επιδιώξτε να πείσετε άλλους εταίρους ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεπαγώσει αυτή η σύγκρουση.

Πρόσθεσε ότι «υπάρχουν πολλά παραδείγματα όπου η διάσπαση των κρατών ήταν η λιγότερο χειρότερη διαθέσιμη επιλογή. Η Τσεχοσλοβακία διαλύθηκε ειρηνικά σε δύο κράτη το 1993. Στα Βαλκάνια, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν κάθε άλλο παρά ειρηνική, ωστόσο οι περισσότερες από τις νέες δημοκρατίες έχουν ένα καλύτερο μέλλον μπροστά τους τώρα από ό, τι είχαν ποτέ όταν ήταν σε ένα μόνο έθνος».

Επιπλέον, είπε ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να επιτραπεί στην Νότια Κύπρο να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είπε ότι «καθώς η προοπτική της ένταξης στην ΕΕ έγινε σαφέστερη, οι διαπραγματευτές του ΟΗΕ, με διεθνή υποστήριξη, υπολόγισαν ότι η σύνδεση μιας συμφωνίας για μια ειρηνευτική διευθέτηση με την ένταξη στην ΕΕ προσέφερε την καλύτερη ελπίδα για την επίλυση των διχασμών του νησιού».

Ανέφερε το δημοψήφισμα του Σχεδίου Ανάν το 2004, στο οποίο «οι Τουρκοκύπριοι ψήφισαν συντριπτικά υπέρ και οι Ελληνοκύπριοι ψήφισαν κατά με ακόμη μεγαλύτερη διαφορά».

«Πολλοί από εμάς, που είχαμε γίνει μάρτυρες αυτής της διαδικασίας, πιστεύαμε ότι υπήρξε σοβαρή διπροσωπία από την πλευρά των Ελληνοκυπρίων διαπραγματευτών. Εκ των υστέρων, θα μπορούσαμε, και θα έπρεπε, να βάλουμε στον πάγο την ένταξη της Κύπρου σε αυτό το στάδιο και να καταστήσουμε σαφές και στις δύο πλευρές ότι μόνο ένα ενωμένο νησί θα επιτρέπεται να ενταχθεί στην ΕΕ», είπε.

Πρόσθεσε ότι «η αποτυχία του μπλοκ, στο οποίο ήμουν μέρος, σημαίνει ότι η ίδια η ΕΕ προήδρευσε σε μια παγωμένη σύγκρουση. Και με αυτόν τον τρόπο, έχασε κάθε σοβαρή μόχλευση έναντι των Ελληνοκυπρίων».

Είπε ότι οι Ελληνοκύπριοι πιστεύουν ότι έχουν λευκή κάρτα – ιδίως σε σχέση με τη Ρωσία, και ότι οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία με την ΤΔΒΚ, όσο κι αν είναι συμβατή με τα ελληνοκυπριακά συμφέροντα, θα είναι λιγότερο ικανοποιητική από το status quo».

«Η ιστορία των διαπραγματεύσεων των Ηνωμένων Εθνών από το 2004 επιβεβαιώνει την άποψη μου», είπε.

Σε άλλο σημείο του άρθρου, αναφέρεται στις σχέσεις της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης με τη Ρωσία, λέγοντας ότι «η στενή σχέση μεταξύ της Ρωσίας και της Νότιας Κύπρου είναι μακροχρόνια, διάχυτη και πολλοί πιστεύουν, μάλλον ανθυγιεινή».

GK